 |
|||||||
|
|||||||
 |
|
|
|||||
|
|||||||
|
|||||||
|
geen enkele keer landen ze op de veranda, geen moment vangt hun kaaloog mijn bestaan, ook de reiziger voor de gevangenis, drie boomlengtes verderop, zijn tassen van leer als honden aan zijn voeten, gaapt met losse tong naar een land dat ooit aan de armen van een rivier hing, ook hij ziet mij niet staan, terug ga ik naar mijn geboortehuis. |
||||||
html by Tankred
version 2.2 - © Druksel